پرش به محتوا

باند فرودگاه

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
بخش های مختلف باند فرودگاه

باند فرودگاه قسمتی از فرودگاه می‌باشد که در آن امکان برخاستن و نشستن هواپیما وجود دارد. این باند ممکن است توسط انسان ساخته شده باشد (که اغلب از آسفالت، بتن یا ترکیبی از هر دو ساخته می‌شود) یا دارای یک سطح طبیعی (مانند چمن، خاک یا شن) باشد. طول باند پرواز ممکن است بسیار متفاوت باشد اما باند پروازی با طول ۱۸۲۹ متر می‌تواند برای هواپیماهای زیر ۲۰۰٬۰۰۰ پوند مناسب باشد. برای هواپیماهای با وزن بیشتر به باندی با طول حداقل ۲۴۳۸ متر (در سطح دریا) نیاز است. در صورتی که فرودگاه در ارتفاعی بالاتر از سطح دریا واقع باشد این مقدار افزایش می‌یابد؛ مثلاً فرودگاهی که در ارتفاع ۱۰۰۰۰ پا از سطح دریا واقع شده باشد برای برخاستن هواپیماهای غول پیکر به ۳۰۴۸ متر باند نیاز دارد.[۱][۲]

انواع باند

[ویرایش]

در استانداردهای بین‌المللی هوانوردی، نوع باند از لحاظ جنس کف‌پوش را با سه حرف لاتین که مخفف نوع کف‌پوش است معرفی می‌کنند.

منابع

[ویرایش]
  1. ICAO Annex 14, Aerodrome Design and Operations Vol 1. ICAO. 2016. pp. Chapter 1-Definitions, Chapter 2.8-declared distances, Attachment A section 3. ISBN 978-92-9258-031-5.
  2. «Runway Incursion and Airport Design - SKYbrary Aviation Safety». www.skybrary.aero. دریافت‌شده در ۲۰۲۱-۰۳-۱۱.